ترسیم مصائب اهل بیت سلاماللهعلیهما در شهر شام
شاعر : محمود ژولیده
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : فاعلاتن مفاعلن فعلن
قالب شعر : ترکیب بند
پشتِ دروازه غرق ابهام است ازدحامی عجیب در شام است
کـاروان را مُـعـطّـلـش کـردند این چه جور احترام و اکرام است
به کـدامـین بـیان کـنـم تـشریح فخرِ عالم به شام، گـمنام است
سَبِّ حـیدر ز بس شده مرسوم هـمۀ شـهـر پُـر ز دشـنام است
جای گُل، بر سر و روی زینب بارشِ سنگ و آتش از بام است
بهـرِ تـهـمت زدن به آل عـلـی پیرِزن هم به عرضِ اندام است
اصلاً انـگـار این ولایتِ کـفـر بیخـبر از ظهـور اسلام است
شامـیان را حیا و عـفت نیست آل عصمت به شام بَد نام است!
بـر یـتـیـم و اسـیـر بَـد اَخـمـنـد
از صغـیر و کـبـیر بیرحـمـند
کـاروان شد به پـیـشِ منـظرها هـمـه دیـدنـد پـاره مـعــجـرهـا
دور از چـشم حـضرت عباس ریـخـتـنـد آبـروی خـواهــرهـا
مـیـهــمـانــان خــارجـی حـتـی هـمـه دیـدنـد بـغـضِ کـوثـرهـا
سرِ شـب تا سـحـر حـرامیهـا سـنـگ میریـخـتـنـد بر سرها
این مـصیـبات را هـمان بهـتر کـه نـدیــدنـد چــشــمِ مــادرهـا
حـرف بَـد مـیزدنـد نـامـردان پـیـش چـشـم و سـر بــرادرهـا
گــریــۀ آســمــان درآمـده بـود داشت میریخت اشکِ اخترها
هر طرف غرق در فسادی بود
پایکوبی و رقص و شادی بود
وای بـر شــامـیــانِ لا کــردار بـدتـر از کـوفــیـانِ بَـد رفـتـار
اهـل بـیـتِ حـسـیـن را بـردنـد از مــحــلِ یــهــود تــا بــازار
رأسهـا با کـجـاوههـا نـزدیک تـا بـبــیــنــنـد مــردمِ بَــد کــار
از غــرورِ شـکــســتـۀ زیـنـب تـا رسـیـدن به کاخِ اسـتـکـبـار
ناسـزا گـفـتـنِ حـرامـیِ پـسـت گـریـۀ طـفـل و خـنـدۀ حـضّار
ریسـمانها به دستِ اهل حـرم کـعـبِ نـیهـا به پـنـجـۀ کُـفـار
هـمه اینـهـا به یک طـرف امـا وای از چــشــمهـای پُــر آزار
اُسـرا را بـه شـهـر گـردانـدنـد
شـهـدا را چه سخت گـریانـدند
|